Хөгжим

Саяны төрсөн өдрөөр манай найзууд надаа пянз тоглуулагч өгсөн юм лдааь яагаад ч юм авахг байнга хүсдэг мөртлөө хэзээ ч өөрөө зориглож авахгүй байсан зүйлийг маань өгсөн болохоор маш маш их баяртай байсан. Одоогоор надаа дөрвөн пянз байгаа.Яагаад ч юм пянз тоглуулагчтай болсноосоо хойшь рекорд сонсдог болсноосоо хойш хөгжим гээч нэг том төрлийг арай өөр өнцгөөсь өөр таашаал болон мэдрэмжээр хүртээд байгаа юм шиг санагдаж байна. Бид нарын нийгмийн хөгжим гэж яг юу болоод яагаад яваад байна вэ? Зааь би тийм эртний дуу хөгжим сонсдоггүй лдээь гэхдээ л би хуучны гэх тодотголтой дуу хөгжмийг өөрийн зүгээс ихэд таашаадаг. Одоо би тэр үеийн хүмүүс гэээд 1990д оноос өмнө байсан хүмүүсиийгхэлчихье лдээ. Тэр хүмүүс жинхэнэ сонсголонтой хөгжмийг сонсож, түүгээрээ хүмүүжиж ирсэн. Одоо зүгээр л Бийтлс, Боб дилан эсвэл Пинк Плоуд гээд хамтлаг дуучдаар жишээ авъя лдаа. Тухай үедээ битгиймхэл одоо үеийнхэндээ ч тэр үлгэр дууриал болсон тэр гайхалай хөгжимчдийн чинээ хүрэх хамтлаг дуучид тун ховроос ховор санагддаг болохоороо ч тэр юм уу шинээр гарч байгаа дуу дуучдыг нээх таашааж сонсдоггүй. Зааь одоо тэгэнгүүт хөгжмийн дуугаралтынх нь чанар гэх юм уу, чихэнд хүрцтэй байдал гэх юм уу, минийхээр бол тэр дууны чанар гээч зүйл маань миний хэлдгээр тэр үеийн хүмүүсийн бичлэгийн дуугаралт нь ымарч засвар байхгүйь илүү "оригнал" сонсогддог. Харин эсрэгээрээ, одооны СДг сонсвол ямар ч алдаа байхгүйгээр төгс төгөлдөрийн туйл юм шиг л их л сайхан сонсогддог боловч, үнэндээ энэ засаж залруулсан зүйл маань миний л лав чихэнд наалдаж, тэгж хзртэцтэй сонсогддоггүй. Тийм болохоороо ч тэр юм уу, хэдэн ТЭР ҮЕИЙН ХҮМҮҮСИЙНХЭЭ "хуучирсан" гэх тодотголтой дуунуудаас би хэзээ ч уйддаггүй. Харин ч эсрэгээрээ сонсох бүрт нэг шинэ юм сонсож, өөр юм мэдэрдэг болохоороо би ТЭР ҮЕИЙНХЭЭ ХҮМҮҮСИЙН дуунд хайртай. МАгадгүй, хэт хөгжсөн нийгэм маань чанар чадвар хоёрыгоо технологи дэвшил гэдэг зүйлээрээ хаагаад байгаа юм болов уу даа?

Шинэ Амьдрал...Шинэчлэгдсэн бодол..

Эцэг эх, элгэн садан, найз нөхдөөсөө холдоод бүхэл бүтэн таван сар өнгөрчихөж. Цаг хугацаа ямар ч хурдан өнгөрдөг юм, юу ч болоод байгааг ухаараагүй, хаана байгаагаа ч ялгаж салгаж чадаагүй байхад л таван сар өнгөрчихсөн байна. Таван сарын хугацаанд ямар ч их юм болж өнгөрөв., ямар ч их юмыг ойлгов. Аав ээжээсээ хол байхаар бүх л шийдвэрийг өөрөө гаргана. Аягүй олон бодлууд орж гарна. Ухаарснаасаа илүү алдсан зүйл нь их юм уу даа энэ таван сард. Баярлаж догдлож байгаагүйгээрээ догдлож, харамсаж гуниглаж байгаагүйгээрээ гуниглаж байна. Хүн ер нь ямар нэгэн зүйлийг шийдэх дээ үргэлж сэтгэл хөдлөлөөрөө шийддэг болохоор дараа нь гарах үр дагаврыг хэзээ ч тооцоолдоггүй.Тэрнээс болоол сэтгэл санаа, бие махбодийн хямралд ордог байх. Нэгэнт болоод өнгөрсөн зүйлийн араас харамсаж болохгүй гэчихээд...буцаад тэр үедээ очих юмсан..энийгээ засах юмсан гэж халаглаж суух үе бишгүй л байна. Хөөрхий өөртөө их л зорилт тавиад, түүнийхээ төлөө явъя гэхээр яагаад ч юм болж бүтэхгүй л байна. Ер нь тэгээд зорилт, зорилго гэдэг их чухал юм шиг байна.Түүнийхээ төлөө харин яаж зүтгэх нь их л хариуцлага, тэсвэр тэвчээр шаардах. Зүтгэж л явна. Тэвчиж ч сурж байна. Бас нэг зүйл нь энд ирээд "хүн байхын" үнэ цэнийг ойлгож байна...Ийм их боломж, өрсөлдөөн дүнд хурцлагдаж амьдарч байгаа даа сэтгэл хангалуун сайхан байна...Таван сард өөрчлөгдөж шалиагүй ч...Бодол, үйлдэл 2 маань..нилээн өөрчлөгдлөө....Бага зүйлээс сэтгэл ханамж авч,,,жаргалтай сайхан өдөр хоногуудын төлөө инээгээд бэрхшээл болгонтой тулгаръя дөө...